Αντίθετοι οι Ξενοδόχοι της Χαλκιδικής στην Μεταλλουργία Χρυσού.

Τετάρτη, 30 Μαΐου 2012

Ένα καταλυτικό ράπισμα στην μεταλλουργία χρυσού

 

Με μια ομόφωνη και σαφέστατη θέση-καταπέλτη, η Ένωση Ξενοδοχείων Χαλκιδικής στην συνέλευσή της που πραγματοποιήθηκε τον Μάιο,

To ιστορικό της “Γαλάζιας Σημαίας” του Στρατωνίου

30 May, 2012 by antigoldgreece

Στρατώνι, Δεκέμβριος 2002: υγρά βιομηχανικά απόβλητα από τις στοές των μεταλλείων Μαντέμ Λάκκου χύνονται χωρίς επεξεργασία στη θάλασσα

(δείτε εδώ και εδώ)
Η παραλία Στρατωνίου  “σε μήκος 900 μ. από το  πυλωρείο της εταιρείας των μεταλλείων ως τη θέση Καρβουνόσκαλα” πήρε και φέτος, για τρίτη φορά, Γαλάζια Σημαία.
Την πρώτη Γαλάζια Σημαία την επιδίωξε – και κατάφερε να την πάρει – το 2010 ο πρώην Δήμαρχος Σταγείρων-Ακάνθου Μιχάλης Βλαχόπουλος, ως ανταπόδοση για τη συντριπτική υπερψήφισή του από

O εγκληματίας Δήμαρχος Πάχτας ξαναχτύπησε.

Με το έγγραφο 7171 / 13-3- 2012 προς το Δασαρχείο Αρναίας, με κοινοποίηση στην εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, ο Δήμαρχος Αρι-
στοτέλη Χρήστος Πάχτας γνωστοποιεί ότι:

Σας γνωρίζουμε ότι γνωμοδοτούμε θετικά στην παραχώρηση δημοσίων δασών για την υλοποίηση των έργων:
α) Μεταλλευτικές-μεταλλουργικές εγκαταστάσεις Μεταλλείων Κασσάνδρας και
β) Απομάκρυνση χώρου απόθεσης παλαιών τελμάτων Ολυπιάδας, όπως αυτές εγκρίθηκαν με την ΚΥΑ 201745/26-7-2011.

Στο 225943/48/19-1-2012 του ΥΠΕΚΑ/Διεύθυνση Αισθητικών Δασών, Δρυμών και Θήρας, επισημαίνεται ότι:

Χρυσός στην Β. Ελλάδα: Ευλογία ή Κατάρα;

Χωρίς τον Πάχτα και χείρα κίνει...

Θαυμάστε την περίφραξη του αρχαιολογικού χώρο της αρχαίας Ακάνθου  (μπέστε μουλάρια και αλέστε).

Οι Ιερισσιώτες απέδειξαν ότι μπορούν να κάνουν και χωρίς τον Πάχτα.  Ή μάλλον επιβάλλεται... Ας το αποδείξουν άλλη μια φορά φροντίζοντας την ασφάλεια του χώρου.

Είναι ένα μεγάλο θέμα πως η βόρεια-ανατολική Χαλκιδική αφέθηκε έτσι στην μοίρα της ή μάλλον καθορίστηκε η μοίρα της και όλα (δεν) έγιναν βάσει κάποιου σχεδίου. Είναι άραγε τυχαίο, ότι σε πανέμορφες ακτές

Ορυχείο Χρυσού στο Σέιχ Σου;

Κύριε Μπουτάρη, θα δεχόσασταν να γίνει στο Σέιχ Σου ορυχείο χρυσού, με ανοιχτή εξόρυξη σαν κι αυτό της Φωτογραφίας;
Κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι Θεσσαλονίκης, θα δεχόσασταν σύμβαση με την οποία  ο Πάχτας θα κανόνιζε να πουληθεί το

ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΙΤΗΣΗ Tου Aρχιμανδρίτη π. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΑΓΓΕΛΟΓΛΟΥ

Ειδική Γραμματέα Επιθεώρησης "Περιβάλλοντος" και Ενέργειας,
κα ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗ

Να με συγχωρέσουν οι κάτοικοι της Χαλκιδικής που πολλές φορές επαναλαμβάνω θέματα που έχουν δημοσιευτεί σε άλλα blogs της Χαλκιδικής. Αυτό γίνεται επειδή το blog το παρακολουθουν μέσω του ThessalonikiMesaApoEikones "Σαλονικιοί" που δεν ενημερώνονται για τα νέα της Χαλκιδικής από τα τοπικά Blog της. Έτσι θεωρώ πολύ χρήσιμο την ανάρτηση θεμάτων που δίνουν μια ολοκληρωμένη εικόνα αυτών που συμβαίνουν στον νομό μας και ιδιαίτερα αυτων που αφορούν τα Ορυχεία χρυσού.

ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΜΑΣ (Δημοσίευση στο Antigold Greece):

Η μοναξιά των χρυσοθήρων.

Στην πονεμένη Χαλκιδική, υπάρχει από χτες ένα καινούργιο τοπίο το οποίο διαμορφώθηκε και υπό το βάρος του προβλήματος που ζούμε, αυτό της μεταλλουργίας χρυσού.

Η δασολόγος Κατερίνα Ιγγλέση, βασικό στέλεχος των επιτροπών αγώνα ενάντια στην μεταλλουργία, εκλέχτηκε βουλευτής του νομού μας και ο Σύριζα, που σήκωσε πολιτικά το μεγαλύτερο βάρος αυτής της ιστορίας, πήρε στην Ιερισσό, την έδρα του Δήμου Αριστοτέλη, το υψηλότερο πανελλαδικά ποσοστό του.

Η Χαλκιδική επίσης επιβράβευσε και τον Γιάννη Δριβελέγκα, ο 

Θόδωρος Τερζόπουλος: Eκπέμπω SOS στην Αριστερά.

Ο άνθρωπος έχει αξία μόνον όταν αγωνίζεται ασταμάτητα…
Και όχι μόνο για την επιβίωση αλλά και τη συμβίωση. Δυστυχώς, όμως, απομακρυνθήκαμε από την ιδέα της συνύπαρξης. Είμαστε συνυπεύθυνοι όλοι, και ένα πολύ μεγάλο μέρος της ευθύνης ανήκει και στην Αριστερά, η οποία καλείται αυτή την ιστορική στιγμή, να την αξιοποιήσει. Πρέπει όλοι να το αντιληφθούμε, ήρθε η ώρα. Είναι απόλυτα σαφές ότι η κρίση είναι πολύπλευρη, σχεδόν απόλυτο βραχυκύκλωμα.

Οσονούπω...

Τηγάνι Αμμουλιανής.

Η Χαλκιδική υπό ξένη κατοχή!!!

Όλοι οι καιροί της έστειλαν αφέντες, μα  αυτοί εδώ είναι και αφέντες και λεηλατητές. 

Οι Ρωμαίοι και οι Οθωμανοί την κατείχαν για αιώνες και οι Σαρακηνοί την πλιατσικολογούσαν,  μα όταν έφευγαν, ήταν σαν και πριν. Οι ντόπιοι δεν έπαψαν ποτέ να καλλιεργούν την γη Τους, να ξυλεύουν τα δάση Τους, να παίρνουν το μέλι Τους από  τις κερήθρες, τα ψάρια από τις θάλασσες Τους. Έτσι παρέδωσαν τον τόπο Τους αλώβητο στις επόμενες γενιές γενεών, για να ζήσουν και να ευημερήσουν. Μέσα από την ψυχή τους βγήκαν  τα τραγούδια τους και οι χοροί τους. Μέσα από την καρδιά τους οι ατέλειωτες γιορτές τους.

Μέσα στην ( από την) Πρωτομαγιά ξαναγεννήθηκα Χαλκιδικιώτης.